Λίγα λόγια για την ζωγραφική μου
Τη ζωγραφική τη διεκδίκησα και εξακολουθώ να τη διεκδικώ καθημερινά με πάθος! Είναι το εργαλείο για να ανακαλύπτω και να αφομοιώνω τον κόσμο που με περιβάλλει. Μέσα από την τέχνη βρήκα έναν δρόμο που θα μπορούσε να ενώσει τις αισθήσεις μου με τη σκέψη, τη γνώση με την πράξη και τη θεωρία με την εφαρμογή. Μπορώ να αποτυπώσω με φόρμες, συνθέσεις, χρώματα, υφές ότι το βλέμμα αντιλαμβάνεται, το μυαλό δομεί και η ψυχή βιώνει.
Από την πρώτη γραμμή που τράβηξα μέχρι τα έργα που ζούν στη φαντασία μου , η κατανόηση της σχέσης μεταξύ του εαυτού μας και του κόσμου είναι το ερώτημα που παραμένει σταθερό. Όπως πρεσβεύει και η σύγχρονη επιστημονική σκέψη ,η αισθητή υλική πραγματικότητα αποτελεί μία ψευδαίσθηση της ανθρώπινης φυσιολογίας, η οποία δημιουργείται μέσα σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου με τη βοήθεια των αισθητηρίων οργάνων μας. Κατά τον Πλάτωνα επίσης αυτό που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις δεν είναι παρά “το ατελές απεικόνισμα (το φαίνεσθαι) της αρχικής Ιδέας (το είναι) του συγκεκριμένου πράγματος, της συγκεκριμένης έννοιας στην αρχετυπική της διάσταση.” Αυτήν την ψευδαίσθηση επιθυμώ να αποτυπώσω, επεκτείνοντας τα όρια της μέσα από την μνήμη και μέσα από μια συγκεκριμένη αισθητική προσέγγιση.
Επέλεξα πολύ συνειδητά τη ζωγραφική μέσα από τόσες φόρμες έκφρασης της εικαστικής τέχνης γιατί ζώντας σε μία πραγματικότητα που προσδιορίζεται μέσα από την εικόνα , η οποία εναλλάσσεται με απίστευτη ταχύτητα, η ζωγραφική επιμένει να διεκδικεί τον χρόνο. Την παύση αυτή που χρειάζεται για να σταθείς και να παρατηρήσεις, την παύση που απαιτείται για να δεις και όχι απλά να κοιτάς.
Όσον αφορά τις τεχνοτροπίες επιτρέπω στον εαυτό μου την ελευθερία να πειραματίζομαι ,να ψάχνω, να επαναπροσδιορίζομαι και να μαθαίνω. Κλέβω πάντως πολλά στοιχεία από τη ζωγραφική παράδοση του Ρομαντισμού, όπου τα τοπία αναπαριστούν την ψυχική διάθεση και αντικατοπτρίζουν τις πεποιθήσεις, τις επιθυμίες και τους φόβους των ανθρώπων.
Η ανάγνωση του κόσμου μας συμπορεύεται με τη συνειδητοποίηση της ψευδαίσθησης του και αυτό το κομμάτι εκφράζεται με στοιχεία από εικονογράφηση παραμυθιών της βόρειας Ευρώπης του προηγούμενου αιώνα, με τη διατάραξη της προοπτικής, των αναλογιών ή με τη μη ρεαλιστική χρήση του φωτός. Επιθυμία μου είναι να αυτή η “ελαφριά” διατάραξη της κανονικότητας να εξαναγκάσει μια πιο προσεκτική ματιά, ώστε να ταξιδέψει ο θεατής μαζί μου προς τα ενδότερα ακολουθώντας αυτήν την παραστατική ψευδαίσθηση και να αφεθεί έτσι στα συναισθήματα και τις σκέψεις που η εμπειρία αυτή μπορεί να του αφήσει.
